Rab'bin sofrası bir simge mi?

Keşiş ve rahiplerin hayat hikayelerinden oluşan “Lavsaikon” adlι kitapta erdemli ancak okumamιş bir münzeviden bahsedilir. Kendisi ayinde yiyip içilen Rab’bin gerçekten eti ve kanι değil, Rab’bin sofrasι bir anma töreni olduğunu düşünüyordu. Münzevinin fikrini öğrenmiş olan iki keşiş onun çok faziletli ve iyi niyetli olduğunu bilmiş olduklarından ancak bu fikrini cahillik sonucu kabul ederek kendisiyle konuşmak amacιyla hücresine gelirler. Münzeviyi görünce “selam pederimiz, seninle birşey paylaşmaya geldik. Duyduğumuza göre pederlerimizin biri kutsal ekmek ve şarap İsa Mesih’imizin eti ve kanι olmadιğιnι ancak bunlarιn bir simge olduğunu ileri sürmektedir” dediler. Münzevi hemen “o kişi benim” diye cevap verdi. İki keşiş ona şöyle dediler: “kardeşim sakιn öyle birşey tekrar etmiyesin, bu büyük bir küfürdür. Ekmek ve şarap Kutsal Ayin esnasιnda Rab’bin etine ve kanιna dönüşmektedir, bunu her hristiyan bilir. Yüce Tanrι’mιz nasιl toprak alιp insanι kendi suretinde yaratmιşsa, Tanrι tarafιndan kendisine verilen yetkiyle kilise rahibi de ekmeği ve şarabι ellerine alιp, İsa Mesih’in yerine “Alın yiyin, bu sizin günahlarınızın bağışlanması için bölünen bedenimdir” ve aynι şekilde “Hepiniz bundan için. Bu sizin ve bir çoklarının günahlarının bağışlanması için dökülen yeni antlaşmadaki kanımdır” der. Münzevi de onlara: “Dediğinizi kendi gözümle görmezsem, inanman” dedi. Iki keşiş “Öyleyse hafta boyunca dua edip Rab İsa Mesih’imizden bize gerçeği açιklamasιnι dileyelim” diye teklif ettiler. Münzevi teklifi kabul edip Rab’be “Tanrι’m, sen bilirsin ki kötü bir niyetim yok, ancak doğruyu bilmek istiyorum, destekle beni” diyerek dua etti. Öte yandan iki keşiş de hücrelerine dönüp “Rab İsa Mesih’imiz bunca yιl senin için çöllerde mücadele veren kuluna acι, onun emeklerini düşün ve kendisine bu sιrrι açιkla” diyerek yalvarmaktan vazgeçmediler.

İnsansever Rab dileklerine kulak verdi. Pazar günü birlikte manastιr kilisesinde efkaristiya’ya katιldιlar. Tam ruhaninin ekmeği keseceği sιrada ekmek küçük bir bebek haline geldi. Gökyüzünden inen bir melek ise bebeği kesti ve parçalarι akan kanιyla birlikte Kutsal Kupaya döktü. Ayin sonunda iki keşiş şarap ve ekmek aldιktan sonra münzevi de sunağa yaklaştι. Birde ne görsün! Kutsal Kupanιn içinde et ve kan var!!! “Rab’bim Kutsal kupada senin etin ve kanιn var! Artιk buna inanιyorum”diye haykιrdι. Hemen et ve kan ekmek ve şaraba dönüştü. Münzevi kutsal armağanlarι aldιktan sonra iki keşiş ona: insanlar et ve kan yiyemezler. Insan doğasιnι çok iyi bilen Rab’bimiz, bize bu sιrrι ekmek ve sarap kullanma tarzι ile yaşatιyor.” Deyip Rab’be şükrederek hücrelerine geri döndüler.

"Ya Rab iman ve ikrâr ederim ki, dünyaya günahkârları, ki onların birincisi benim, kurtarmaya gelen gerçekten yaşayan Tanrι’nın Oğlu Mesih sensin. Űstelik bu huzurda görünen senin asıl bedenin ve kıymetli kanın olduğunu kabul ediyorum. Şu hâlde günahlarımın affedilmesini ve ebedi hayat için bana merhamet göstermeni ve benim iradeli, iradesiz söz ile, amel ve fikir ile, bilerek bilmeyerek yaptığım kabahatlerimi bağışlamanı, ve mahkum olmaksızın mukaddes sırlarından hissedar olmam için beni layık kιlmanι senden dilerim. Amin."



Kaynak: www.oodegr.com